ხოდა, როგორც ვამბობდი,
ყველაფერი იქიდან დაიწყო, რომ ღამე ცუდად მეძინა..
დილის 8საათზე გამეღვიძა , ძალიან მშიოდა, ვიფიქრე ჩავალ და ადამიანურად შევჭამ-თქო..
თმა არც დამივარცხნია…. პირდაპირ სველი შევიკარი და ლიმნისფერი ხალათი შემოვიხვიე.. ..
სასტუმროს რესტორანი ცარილი იყო,…
ფანჯრების მხარეს მაგიდანს მივუჯექი…
რძიანი ყავა ,
კარამელის ნამცხვარი შევუკვეთე
და სიგარეტს მოვუკიდე…
ნაფაზი დავარტყი და კინაღამ გადამცდა სიგარეტი.. როცა ინვალიდის სკამი და ჩემი კეტებიანი ბიჭი დავინახე..
მოკლედ რა..
ერთადერთხელ ვარ ჩვეულებრივ ფორმაში და მაინც და მაინც ეხლა…\”
მენიუ ავიფარე სახეზე და შევეცადე სერიოზული სახე მიმეღო…
ბედი არ მაქვს ,
ზუსტად ჩემს წინ მაგიდას მიუსხდნენ…
ოდესმე სახიდან ხომ მოვიხსნი ამ მენიუს ? ასე როდემდე ვიჯდები… \” ?
ოფიციანტმა ყავა მომიტანა და მენიუ ამაცალა..…..
ჩემს წინ ვხედავ მარტო კეტებიანი ბიჭი ზის და ეწევა.. ინვალიდი არსად არ ჩანს…
ეს კი ისეა გართული, რომ არც მიყურებს..
როგორც ყოველთვის,…..
ხოდა ძალიან კარგი.. მითუმეტეს..
იქნებ ვერც შემამჩნიოს…
კეტებიანმა სიგარეტის კოლოფიდან მზერა ჩემზე გადმოიტანა… და მშვიდად გააგრძელა მოწევა.. მეც მშვიდად ვაგრძელებ მოწევას..
ის მე მიყურებს..
მე ზღვას..
დრო გადის..
მე ზღვის ყურება მბეზრდება…
კეტებიანს ჩემი – არა
შემოვბრუნდი და მზერა გავუსწორე…
მზერა ჰქონდა რაღაცნაირი, ….
უცნაურად სასიამოვნო
გამეღიმა…
კეტებიანსაც გაეღიმა :)
- კარგად გამოიყურები!
- ბატონო ? – ყურებს არ დავუჯერე მე
- ესეთი უფრო საინტერესო ხარ..
- \”ესეთი\”, როგორი? – ინსტიქტურად გამეცინა მე
- სადა – მითხრა მან და ღრმა ნაფაზი დაარტყა..
- მადლობთ – დავიმორცხვე მე და უხერხულობისგან ხალათი გავისწორე..
- არაფრის – გაეღიმა მას.. – სად არიან შენი ქალებიი
- ჯერ სძინავთ და მე დრო ვიხელთე.. – გავიღიმე უფრო მოკრძალებულად
- კარგი გიქნია.. მეც ცოტა ვისვენებ.. შემჭამა ამ კაცმა..
არ ვიცი, რა ვუთხრა და ისევ ვიღიმი..
- ყველგან შეიძლება დავყვებოდეი- – აღშფოთებით განაგრძო მან
- ვინაა ის კაცი თქვენი? – ვერ დავმალე ცნობისმოყვარეობა მე
- მე მისი მომვლელი ვარ..
ყავა გადამცდა და ხველება ამიტყდა.. \” მამაჩემმა რომ გაიგოს, პიდარასტ ბეიბისიტერ-ბიჭთან დავიწყე სიარული, თავისი ხელით დამაღრჩობს\” –გავიფიქრე ჩემთვის
