მე გავჩუმდი , ისე, რომ მისთვის არ შემიხედავს.
- მეეც – გააგრძელა მან – მაგრამ…..
- მაგრამ არ გამოვა, – დავასრულე მისი აზრი ..
- იცი რამდენია ხანია, ასე არავისთან ყოფნა არ მდომებიაი შენც ხომ ხვდები..
….. მე ისევ გავიღიმე
…
- პლაჟზე დაწყებული რომანები დიდხანს არ გრძელდებაო, ამბობენ..
- იტყუებიან – მითხრა მშვიდად კეტებიანმა..
მე გამეცინა..
- შენ ეგრე გგონიაი – ვკითხე გამომცდელად
- შენ ყველაფრის გჯერა, რასაც ამბობენი – კითხვაზე კითხვით მიპასუხა მან და ღრმა ნაფაზი დაარტყა..
- არა.. – ვთქვი მე
- აბა, რა გაფიქრებსი
- არაფერი…
- კამერა რომ მქონოდა, დღევანდელ დღეს გადავიღებდი და სამსახსოვროდ დავიტოვებდი…
- ერთ ეგზემპლარს მეც ხომ ჩამიწერდიი – ვკითხე ღიმილით..
- აუცილებლად…..
- მოიწყინე ?
- არა, მეძინება.. – ისევ ვიცრუე მე
- და არ გაძინებ, ხოი
- რომ არ მინდოდეს, არც დავრჩებოდი აქ დილამდე – ვთქვი მე
- ვიცი..
ორივე გავჩუმდით…..
- 8 საათია – ვთქვი ხმადაბლა
- 12-ზე მივდივარ..
- 4 საათიც…
- ერთი, ორი, სამი, ოთხი..
მე გამეცინა..
- თავი მტკივა..
- იმიტომ, რომ ფხიზლდები.. შეგაბრუნო ? – მკითხა სიცილით
- გაგიჟდიი , ძლივს გონზე მოვდივარ..
- გინდა როოი
- გონზე მოსვლა..? არაა.. – გამეღიმა მე
- არც მე..
ორივეს გაგვეცინა..
